Knackworst Stefaan (2).

Knackworst Stefaan, de klerk van justitie, beweert in het interview in Knack dat hij in zijn eerste ambtsperiode als minister (van 1995 tot april 1998) ‘in het zog van de affaire Dutroux carte blanche kreeg en toen tientallen wetsontwerpen aan de ministerraad heeft kunnen voorleggen’.

Dat is om verschillende redenen een interessante uitspraak die wat toelichting vergt. Het is ook een beetje een rare uitspraak van iemand die beweert dat hij ‘niet de loopjongen van Leterme’ is. ‘Carte blanche’ betekent immers dat hij als vakminister een vrijgeleide had om justitie te hervormen ‘naar zijn beeld en gelijkenis’. Normaal dient een lid van de regering, dat ‘carte blanche’ heeft, zijn wetsontwerpen rechtstreeks in bij de Kamer of Senaat. Zo niet Stefaan, de klerk van justitie. Die diende zijn voorstellen braafjes in bij de ministerraad, zo zegt hij zelf. In die tijd gebeurde dat onder het alziend oog van Dehaene. Dat kan je niet echt ‘carte blanche’ noemen, naar mijn bescheiden mening. Het lijkt er integendeel veeleer op dat Stefaan toen mooi aan de leiband van Dehaene liep. Misschien dan wel zijn loopjongen niet was maar toch zijn schoothondje…. Het verschil met toen is enkel dat hij er toen niet eens zou over gedàcht hebben om zoiets in een interview te zeggen. Zijn uitlating ‘ik ben de loopjongen van Leterme niet’ moet dan ook vooral gezien worden als een slag onder de gordel van diezelfde Leterme. Een ordinaire afrekening in het milieu, zeg maar.

Ook dat ‘tientallen wetsontwerpen’ roept vragen op. In de legislatuur 1995-1999 werden welgeteld 77 voorstellen van senatoren, 124 voorstellen van kamerleden en 194 ontwerpen ingediend door de regering, aangenomen en bekrachtigd. De tientallen wetsontwerpen waar Stefaan, de klerk van justitie, het over heeft moeten in die laatste groep te vinden zijn (allemaal terug te vinden op http://www.senate.be/www/?MIval=/index_senate&MENUID=22140&LANG=nl  Vrij te consulteren. Ook voor kritische journalisten). Ik zet, voor de volledigheid, alle wetsontwerpen die wet geworden zijn en de handtekening van Stefaan dragen, even op een rijtje.

Wetsontwerpen ingediend in de Kamer, bekrachtigd en afgekondigd:

Wetsontwerp tot invoeging van een artikel 353bis in het Gerechtelijk Wetboek en tot wijziging van artikel 354 van hetzelfde Wetboek (S. 1-245 dd. 26/03/1996 over de cumul van ambten als gemeenteraadslid of OCMW-raadslid met de functie van personeelslid van de griffie van een rechtbank of parket)

Wetsontwerp tot afschaffing van de doodstraf en tot wijziging van de criminele straffen (S. 1-357 dd. 10/07/1996)

Wetsontwerp tot wijziging van artikel 259quater van het Gerechtelijk Wetboek (S. 1-337 dd. 19/07/1996 over de gerechtelijk stagiairs)

Wetsontwerp tot wijziging van de wet van 3 april 1953 betreffende de rechterlijke inrichting (S. 1-461 dd. 21/11/1996 over een verhoging van 4 naar 5 rechters in de rechtbank van 1° aanleg te Neufchateau)

Wetsontwerp betreffende de internationale samenwerking inzake de tenuitvoerlegging van inbeslagnemingen en verbeurdverklaringen (S. 1-393 dd. 20/05/1997)

Wetsontwerp betreffende het gerechtelijk akkoord (S. 1-498 dd. 17/07/1997)

Wetsontwerp betreffende het Centraal Strafregister (S. 1-663 dd. 08/08/1997)

Wetsontwerp tot aanvulling van het Gerechtelijk Wetboek betreffende de benoeming van toegevoegde rechters (S. 1-705 dd. 10/02/1998)

Wetsontwerp betreffende de voorwaardelijke invrijheidstelling en tot wijziging van de wet van 9 april 1930 tot bescherming van de maatschappij tegen de abnormalen en de gewoontemisdadigers, vervangen door de wet van 1 juli 1964 (S. 1-852 dd. 05/03/1998)

Wetsontwerp tot verbetering van de strafrechtspleging in het stadium van het opsporingsonderzoek en het gerechtelijk onderzoek (S. 1-704 dd. 12/03/1998)

Wetsontwerp tot wijziging van de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek betreffende de arbitrage (S. 1-943 dd. 19/05/1998)

Wetsontwerp tot wijziging van sommige bepalingen betreffende de verjaring (S. 1-883 dd. 10/06/1998)

Wetsontwerpen ingediend in de Senaat, bekrachtigd en afgekondigd:

Wetsontwerp tot wijziging van de wet van 16 juli 1970 tot vaststelling van de personeelsformatie van de politierechtbanken en de wet van 20 juli 1971 tot vaststelling van de personeelsformatie van de vredegerechten (S. 1-345 dd. 17/02/1997)

Wetsontwerp tot instelling van het college van procureurs-generaal en tot instelling van het ambt van nationaal magistraat (S. 1-447 dd 04/03/1997)

Wetsontwerp tot schrapping van de algemene graad van bode en van de bevorderingsgraden van eerstaanwezend bode, hoofdbode en eerstaanwezend hoofdbode in de griffies en de parketten bij de hoven en rechtbanken en tot wijziging van de voorwaarden om als vertaler bij het parket te worden benoemd (S. 1-420 dd. 20/05/1997)

Wetsontwerp houdende maatregelen teneinde de gerechtelijke achterstand weg te werken bij de hoven van beroep (S. 1-490 dd. 09/07/1997)

Wetsontwerp tot instelling van de commissies voor de voorwaardelijke invrijheidstelling (S. 1-589 dd. 18/03/1998)

Wetsontwerp houdende bekrachtiging van het koninklijk besluit van 2 mei 1996 tot omzetting van de richtlijn 89/48/EEG van de Raad van 21 december 1988 betreffende een algemeen stelsel van erkenning van hoger-onderwijsdiploma’s waarmee beroepsopleidingen van ten minste drie jaar worden afgesloten, aangevuld bij de richtlijn 92/51 van de Raad van 18 juni 1992 wat het beroep van advocaat betreft en van het koninklijk besluit van 27 maart 1998 tot wijziging van de artikelen 428bis tot 428decies van het Gerechtelijk Wetboek ingevoegd bij het koninklijk besluit van 2 mei 1996 tot omzetting van de richtlijn 89/48/EEG van de Raad van 21 december 1988 betreffende een algemeen stelsel van erkenning van hoger-onderwijsdiploma’s waarmee beroepsopleidingen van ten minste drie jaar worden afgesloten, aangevuld bij de richtlijn 92/51 van de Raad van 18 juni 1992 wat het beroep van advocaat betreft (S 1-939 dd 15/05/1998)

Wetsontwerp tot wijziging van de wet van 3 april 1953 betreffende de rechterlijke inrichting, de wet van 15 juli 1970 tot vaststelling van de personeelsformatie van de rechtbanken van koophandel en tot wijziging van de wet van 10 oktober 1967 houdende het Gerechtelijk Wetboek, de wet van 2 juli 1975 tot vaststelling van de personeelsformatie van de rechtbanken van eerste aanleg en de artikelen 151 en 213 van het Gerechtelijk Wetboek (S.1-953 dd 10/08/1998)

Wetsontwerp tot wijziging van artikel 519 van het Gerechtelijk Wetboek en tot opheffing van de artikelen 520 en 522 van hetzelfde Wetboek (S. 1-819 dd. 20/05/1998 over gerechtsdeurwaarders, gerechtskosten, vergoedingen en onkosten).

Wetsontwerp houdende instemming met de Overeenkomst tussen het Koninkrijk België en de Tunesische Republiek betreffende wederzijdse rechtshulp in burgerlijke zaken en in handelszaken, ondertekend te Tunis op 27 april 1989, en houdende wijziging van het Gerechtelijk Wetboek (S 1-716 dd.25/3/1999)

Voilà. Dat zijn ze dan allemaal, de werken van Stefaan, de klerk van justitie. In totaal werden door hem dus 21 wetsontwerpen ingediend. Dat zijn dus die tientallen zoals hij zelf, nogal overmoedig, beweert en zoals die kritische journalisten klakkeloos aanvaarden……. Een pak van die wetsontwerpen zijn trouwens niks meer dan cosmetische wijzigingen of routineklussen. Eigenaardig genoeg maakt hij in het interview geen melding van zijn meest ‘revolutionaire’ daad in zijn eerste periode als mini-ster: de afschaffing van de doodstraf. Misschien omdat hij vreest dat die daad hem bij het brede publiek niet zo in dank afgenomen wordt? Interessant om weten is ook dat de Grote Hervormer, de ‘belichaming van de hervorming van Justitie’, Stefaan, de klerk van justitie, toen een wetsontwerp indiende om de achterstand bij de hoven van beroep weg te werken. Een wet die bijzonder inefficiënt gebleken is want het probleem is ondertussen alleen nog maar groter geworden. Overigens is het niet alleen bij de hoven van beroep dat dit probleem zich stelt. Een wet die zo weinig efficiënt is dat die door zijn ambtsgenoot van administratieve vereenvoudiging eigenlijk meteen naar de prullenmand moet verwezen worden. Want dat is wat je met een slechte wet moet doen…….

Het lijkt er heel sterk op dat Stefaan, de klerk van justitie, in het interview in Knack, erg veel last heeft van een wel erg selectief geheugen en bewust een ander en mooier beeld van zijn daadkracht (of het gebrek eraan) in zijn eerste periode als mini-ster wil ophangen…. Hierin geholpen door twee bijzonder kritische journalisten.

Knackworst Stefaan (1).

Voor de tweede keer in nog geen maand tijd wordt er in het weekblad Knack een publi-reportage gewijd aan het Kortrijkse design-orakel Stefaan, de klerk van justitie. Would-be onderzoeksjournalisten Patrick Martens en Ingrid Van Daele ‘wagen’ het in het ‘interview’ zelfs om de man een zogenaamd kritische vraag over een gevoelig onderwerp te stellen: “Begrijpt u dat gewone mensen door dossiers als KB Lux en Beaulieu vooral denken dat rijke heren die de fiscus tillen steeds weer ontsnappen aan het oordeel van het gerecht?” Stefaan is vanzelfsprekend heel erg opgetogen met deze loepzuivere voorzet en antwoordt: “Absoluut. Dergelijke zaken liggen terecht heel gevoelig bij de mensen. Not only must justice be done, it must also seen to be done.” “Een mondje Engels geeft de zaak wat meer cachet”, moet Stefaan gedacht hebben en “het wekt bij de lezer ook  de indruk dat hier een erudiet man aan het woord is”.

Echt kritische onderzoeksjournalisten hadden de mini-ster toen geconfronteerd met de op zijn minst discutabele benoeming van Jan Van Camp, een verdachte in de zaak Beaulieu, tot plaatsvervangend handelsrechter bij de Brusselse handelsrechtbank. Hierdoor loopt het hele dossier weer enkele maanden vertraging op. Of ze hadden hem fijntjes onder de neus gewreven dat die bouwvergunning van de Oude Dekenij in Kortrijk – met medeweten van de mini-ster – toch ook niet koosjer was. Echt kritische journalisten hadden de man er ook op gewezen dat hij zijn boekje te buiten gegaan is toen hij, louter ten behoeve van zijn eigen propagandamachine, een ambtenaar de opdracht gaf om de namen en adressen van alle huwelijksjubilarissen uit het rijksregister te halen. Echte onderzoeksjournalisten hadden hun zaak voorbereid en wellicht nog veel meer gevonden…. En dan hadden ze ook een ècht kritische vraag kunnen stellen in plaats van, zoals nu, de mini-ster een vitrine te bieden om zichzelf te etaleren….. Wat de kritische journalisten van Knack en de mini-ster gemeen hebben is dat ze, met de vraag zoals die nu gesteld werd, allebei scoren. En daar is het hen tenslotte ook allebei om te doen. Jammer genoeg. Stefaan, Patrick en Ingrid schijnen nog altijd niet te beseffen dat ‘gewone mensen’ zich vooral storen aan het feit dat zij voor gewone huis-tuin- en keukenmisdrijven (verkeersovertredingen, bouwovertredingen en dergelijke) relatief zwaar beboet en/of bestraft worden terwijl de hogere klasse vaak, voor eenzelfde misdrijf maar ook voor veel zwaardere misdrijven, door de mazen van het net van justitie glipt. Als er al een vaststelling gebeurt, tenminste. ‘Gewone mensen’ hebben het eigenlijk vooral over ‘rechtvaardigheid’ (of het ontstellend gebrek eraan), zowel bij de vaststelling als bij de beoordeling door de rechter. Knackworst Stefaan leutert – met de welwillende instemming van kritische journalisten Patrick en Ingrid dan nog – enkel over politiehervormingen en de juridische afwikkeling, procedures en dergelijke. Waarmee hij nog maar eens aantoont hoe weinig hij wel van ‘gewone mensen’ snapt.

Er komt later nog meer maar nu moet er eerst nog een andere kalkoen geslacht worden.

Steeltruc.

Onder de titel ‘Steeltruc’ – een neologisme – schreef Kris Vanhee deze week een voor zijn doen ongemeen scherpe politieke parabel over de zeden van de dames en heren bestuurders van deze stad. De beeldspraak die hij hierbij hanteert is uitermate spitsvondig. Meesterlijk gewoon. Maar oordeelt u zelf:

Dieven passen een nieuwe truc toe bij het stelen. Ze zijn zeer vriendelijk en proberen het vertrouwen van hun slachtoffers te winnen om ze nadien te beroven.

Sterk, Kris! Sterk!

Burgemeesterlogica.

Politici vertonen wel vaker een ziekelijke neiging tot verdraaien van de feiten en fabuleren. Zeker als ze er daardoor zelf beter uitkomen. Of op zijn minst toch van alle verantwoordelijkheid door worden ontslaan. Ik heb het in dit verband al eens gehad over de aandoeningen ASPS en pseudologia phantastica. Fenomenen die zich wel meer voordoen bij juridisch geschoolden. Bij hen lijkt het zelfs de allures van een beroepsziekte aan te nemen. (zie in dit verband ‘Stefaan, de klerk, is getrancheerd’, ook op deze blog ) Blijkbaar is dienstdoend burgemeester Lieven Lybeer ondertussen bij Stefaan, de klerk van justitie, in de leer geweest want over de sneeuwellende van de voorbije dagen laat hij in Het Nieuwsblad optekenen: ‘Ik moet de bevolking trouwens bedanken’, gaat de burgemeester verder, ‘want we kregen weinig telefoontjes voor noodhulp. Dat wil zeggen dat iedereen solidair is en hulpvaardig, om ook het voetpad van zijn of haar buur te reinigen. Daarom is het niet nodig om de noodtoestand af te kondigen en ons noodplan in werking te stellen. De nachtopvang voor daklozen zit trouwens niet vol. Ook dat is voor mij een goed teken.’

Lieven Lybeer is een echte positivo en huldigt, net als zijn leermeester, het principe van de struisvogel. Hem treft dan ook nooit enige schuld voor wat dan ook, zoveel is wel zeker. Dat er enkele kolossale denkfouten in de ‘logica’ van Lybeer steken ontsnapt blijkbaar aan de aandacht van de kritisch journalist. Maar ook dat wekt al lang geen verwondering meer.

Een voorbeeld van zo’n denkfout is dat er weinig telefoontjes voor noodhulp kwamen wat volgens Lybeer BEWIJST dat iedereen sociaal en hulpvaardig is. Wel, Lieven, het feit dat er weinig oproepen voor noodhulp zijn bewijst niets anders dan het feit dat er weinig oproepen zijn. Er is namelijk geen enkel logisch verband tussen hulpvaardigheid en noodoproepen. Het is blijkbaar nooit bij de burgervader opgekomen dat in deze situatie de echte hulpbehoevenden misschien niet eens een telefoon hebben. Of dat je als hulpverlener de echte hulpbehoevenden niet bereikt. Maar dat kan je als sociaalvoelend burgemeester dus niet verklaren want dat zou jezelf en de hulpverlening in vraag stellen zijn. En zoiets mag, kan en doe je dus ook niet. Nee, dat zou slecht zijn voor je sociaal imago en dus pas je de truc van de sociaal assistent toe en zeg je dat de inwoners van Kortrijk toch zulke lieve, solidaire, hulpvaardige mensen zijn…. Dat klinkt o, zoveel beter…..

Lybeer volgt ook dezelfde kromme redenering als hij het over de nachtopvang voor daklozen heeft: de nachtopvang voor daklozen zit trouwens niet vol. Ook dat is voor mij een goed teken. Nogmaals: dat BEWIJST NIETS, mijnheer de burgemeester. Misschien raakten die daklozen niet eens tot bij de nachtopvang! Misschien zijn sommigen onderweg naar de slaapplaatsen gevallen en in het ziekenhuis opgenomen! Misschien….. ach, er zijn wel honderd redenen te bedenken waarom de nachtopvang niet vol zit! Maar zeggen dat dit ‘een goed teken’ is, gaat voor mij te ver. Wie zoiets verkondigt ‘bewijst’ eigenlijk vooral dat zijn ‘sociale bewogenheid’ niets meer is dan een heel dun laagje vernis en niet verder gaat dan het debiteren van enkele holle frasen.

Niet dus!

Wie ski- en andere reizen tussen Kerstmis en Nieuwjaar te duur uitvallen maar in die periode toch een beetje cultuur wil meegraaien wordt door de stad Kortrijk niet echt verwend. Het Broelmuseum is namelijk gesloten van 24 december tot en met 1 januari. Kortrijk cultuurstad…. Fantastic Illusions, zeg maar. Van city-marketing gesproken…..

Open brief aan Wim Vanseveren, cultuurintendant.

Geachte Heer Vanseveren,

via verschillende kanalen heb ik vernomen dat u vanaf januari 2010, deeltijds en op zelfstandige basis, de functie van cultuurintendant van de stad Kortrijk opneemt. Het is mij niet helemaal duidelijk wat een poepchique cultuurintendant anders is dan een cultuurcoördinator en hoe ‘deeltijds’ en ‘op zelfstandige basis’ binnen deze functie met elkaar te rijmen zijn omdat het ene een gezagsverhouding veronderstelt en het andere een verregaande vrijheid van handelen vereist, maar soit. Het is mij evenmin duidelijk hoe de verhoudingen tussen u, enerzijds, en de cultuurcoördinator en zijn medewerkers, anderzijds, zijn gedefinieerd, maar goed. Onduidelijkheid komt, zoals u weldra zult mogen ervaren, wel meer voor in deze stad. Het concept dat voor uw functie uitgedokterd werd doet mij trouwens ook een beetje denken aan de constructies die ene Georges Leekens – huidig trainer van KV Kortrijk – indertijd opzette om de fiscus en de sociale zekerheid een neus te zetten: hij verhuurde zichzelf als zelfstandig trainer opeenvolgend aan verschillende voetbalclubs; goedkoper voor de opdrachtgevers en lucratiever voor hemzelf. Een techniek die, als ik het goed begrepen heb, nu blijkbaar ook al naar de culturele sector uitgezwermd is. Voor alle duidelijkheid: lepe Leekens werd later wel door de bevoegde diensten teruggefloten. En loopt sindsdien iets beter in de pas. Denk ik.

Maar goed, daar wil ik het in deze brief dus allemaal niet over hebben. Ik wil het in deze brief ook niet hebben over laag-bij-de-grondse zaken als het aantal uren dat u aan uw opdracht voor de stad Kortrijk zal besteden of het feit dat uw factuur voor uw deeltijdse prestaties hoger is dan de jaarwedde van de burgemeester, helicoptervisies, budgetten enzoverder. Nee, met deze brief wil ik uw bijzondere aandacht vragen voor één van de meest elementaire – en in Kortrijk tegelijkertijd ook één van de meest verwaarloosde – uitingen van cultuur: taal. Om misverstanden te vermijden: ik heb het hier niet over de meest gesproken taal in deze stad, zijnde de taal van het geld, maar over het gesproken en geschreven woord. Het zal u tijdens de onderhandelingen voor de functie van cultuurintendant, als afgestudeerde in de Germaanse filologie, zeker zijn opgevallen dat uw gesprekspartners niet bepaald welbespraakt zijn. En dan druk ik mij nog eufemistisch uit. Plaatselijk taalvernieuwer Stefaan, de klerk van justitie, zal u wellicht ook niet onbekend zijn; niettegenstaande jarenlange logopedische therapie slaagt de man er nog altijd niet in op een normale manier te praten. Heel misschien hebt u ook, ter voorbereiding van uw sollicitatiegesprekken, de website van de stad geraadpleegd. Of, godbetert, de plaatselijke pers uitgeplozen! Ondertussen moet het voor u toch wel zonneklaar zijn dat er u in Kortrijk, Heer Bommelgewijs gesproken, ‘een mooie taak wacht’. Want ‘taal is werk, taal is liefde, taal is samen leven’, zoals men het op de website van cultuurstad Kortrijk zo mooi omschrijft. Helaas zijn die mooie woorden achteraf dode letter gebleken en is er in de praktijk, zoals u zelf ook wel kunt vaststellen, van die intentieverklaring nog altijd niets in huis gekomen. Ik hoop dan ook dat u het niet beneden uw waardigheid acht om, bij de uitvoering van uw tijdelijke functie als cultuurintendant, bijzondere aandacht aan de communicatie tussen overheid en burger te besteden. Zo u bij de uitvoering van deze taak enige hulp mocht behoeven dan houd ik mij – tegen billijke en gefactureerde vergoeding, dat spreekt vanzelf – warm aanbevolen.

Pär Ongeluck.

Compostmeester

K1, K2, K3,….dossier K800!

De cijferzwendel.

In het aanvankelijke enthousiasme rond het Gouden Kalf zwaaiden de initiatiefnemers met jaarlijkse bezoekersaantallen van 5 tot 6 miljoen en een equivalent van ruim 1000 voltijdse arbeidsplaatsen. Ondertussen zijn die cijfers in alle stilte gemilderd tot 4 miljoen bezoekers en 800 jobs (men spreekt al niet meer van voltijdse equivalenten) maar toch blijft men de goed nieuwsshow nog altijd opvoeren. Excuseer?!? De objectieven zijn zomaar eventjes met 20, 30% gedaald en toch doet iedereen alsof zijn neus bloedt?!?  20 tot 30%, dat is niet min, toch? Je moet al blind zijn om dat niet te zien. En toch…. Het lijkt er vooral op dat de goegemeente absoluut niet wil zien dat het Gouden Kalf niet dat verhoopte succesverhaal wordt. Dergelijk ontkenningsgedrag noemt men met een geleerde uitdrukking ‘cognitieve dissonantie’: we weten het eigenlijk allemaal wel maar we willen het niet geweten hebben. We zijn gewoon te bang om de pijnlijke werkelijkheid onder ogen te zien en dus vluchten we tegen beter weten in maar in de wollige rozigheid van de hoop.

Het is ook maar zeer de vraag voor wie dat Gouden Kalf een succesverhaal wordt. Voor Foruminvest in ieder geval wel want die hebben het boeltje al met een flinke winst verpatst. En voor een aantal handelaars en ketens die zich in het nieuwe complex vestigen twijfel ik er ook niet aan. Maar er zullen ook verliezers zijn. Zoals handelaars die zich in de buurt van het Gouden Kalf bevinden en zich geconfronteerd zien met concurrenten die een betere ligging, betere service, lagere prijzen en nog veel meer kunnen aanbieden. Voor die handelaars wordt het zich heroriënteren of ten onder gaan. Maar dat verhaal willen de inwoners van Kortrijk niet horen. Iedereen die het in verband met het Gouden Kalf ook maar waagt een kritisch geluid te laten weerklinken wordt hier weggehoond en verketterd.

De nieuwste leugen.

Om het hele project voor de bevolking aanvaardbaar te maken zwaait men nu met de vlag van de tewerkstelling: 800 nieuwe jobs komen er in het Gouden Kalf! Nu wil ik best geloven dat er in totaal zo’n 800 mensen in het Gouden Kalf een job zullen vinden. Ik wil dat cijfer zelfs niet eens betwisten. Ik twijfel er enkel aan of het ook om een netto-toename van de tewerkstelling zal gaan. Of  het ‘800 nieuwe jobs’ zullen zijn, zoals op de website staat te lezen. Een deel van die arbeidsplaatsen in het Gouden Kalf is namelijk niets meer dan verschuivingen: winkels die voorheen in de stad gevestigd waren (of in de buurt van Kortrijk) verhuizen gewoon naar het overdekte winkelcentrum en nemen hun personeel mee. Een ander deel zal inderdaad nieuwe jobs zijn. Er zullen in de wijde omgeving echter zeker ook jobs sneuvelen. Onder andere in zaken die rechtstreekse concurrentie van de internationale ketens in het Gouden Kalf ondervinden. Die 800 nieuwe arbeidsplaatsen zijn dan ook een pertinente leugen. Net zoals die 5 tot 6 miljoen bezoekers en de ‘meer dan 1000 voltijdse arbeidsplaatsen’ van in de beginfase. Hoogstwaarschijnlijk heeft Foruminvest daar wel een heel gedegen studie over gemaakt maar verzwijgt men de resultaten liever omdat het niet meteen goede verkoopsargumenten zijn. Ook de gesprekspartners van de stad hebben in die zaak boter op hun hoofd. Die vestigen de aandacht vooral op een nooit bewezen ‘hefboomeffect’ en verwijzen naar de 800 jobs. Een hefboomeffect dat trouwens nooit in concrete cijfers gegoten wordt. Maar het klinkt goed en dus slikt de bevolking het. Samen met de ‘800 nieuwe jobs’, die zeker niet allemaal nieuwe jobs zijn.

De naakte cijfers.

Dat die 800 nieuwe jobs een levensgrote illusie zijn wordt pijnlijk duidelijk als je de website van ‘K800’ bezoekt. Op dit ogenblik heeft de VDAB in zijn vacaturebank voor het Gouden Kalf 47  jobadvertenties staan. Wauw! Zevenenveertig! Nog 753 te gaan…… En wat voor jobs dan nog? Verkopers, verkoopsters (wat een discriminatie op basis van het geslacht inhoudt, maar dat beseffen ze bij de VDAB blijkbaar niet), keukenhulpen, afwassters (sic! Zo staat het er!), salesmanagers, zaalhulpen,…. Niet meteen de beter betaalde jobs, weliswaar. Ook niet de meest creatieve, innovatieve jobs, maar soit, het zijn toch jobs. Om een realistisch beeld van de jobcreatie te krijgen moet je ook naar andere cijfers kijken. Echte jobaangroei wordt in dalende werkloosheidscijfers weerspiegeld. Daarom zal ik hier iedere maand de werkloosheidscijfers van Kortrijk en de regio publiceren. In november 2009 waren er in Kortrijk 2758 werkzoekenden. Als we K800 mogen geloven zullen dat er tegen maart 2010 dus een pak minder zijn. Geen 800, weliswaar, omdat een aantal jobs door niet-inwonenden zullen ingevuld worden maar toch, hopelijk, een pak minder. Voor de volledigheid zal ik daarom hier ook de cijfers voor de regio geven. In het arrondissement Kortrijk waren er in november 2009 welgeteld 8190 werkzoekenden. Vooral dit laatste cijfer is belangrijk en zou het effect van de opening van het Gouden Kalf – onder de vorm van een spectaculaire daling van de werkloosheid – zichtbaar moeten maken. Om een beter inzicht te krijgen geef ik hierbij ook nog enkele oudere cijfers: maart 2009 en november 2008. In maart 2009 waren er in Kortrijk 2595 werkzoekenden, in november 2008 waren dat er 2219. Voor het arrondissement Kortrijk waren dat in maart 2009 nog 7727 en in november 2008 zelfs maar 6613 werkzoekenden. Het is duidelijk dat de cijfers van maart 2009 een gevolg zijn van de wereldwijde crisis. Om het effect van de opening van het Gouden Kalf op de tewerkstelling in te schatten lijkt het mij dan ook zinvol om niet maart 2008 maar november 2008 en november 2009 als referentie te nemen. Benieuwd hoe de cijfers evolueren.

Het is ook interessant om eens na te gaan voor hoeveel bijkomende arbeidsplaatsen de bouw van het Gouden Kalf in de omgeving van Kortrijk gezorgd heeft. Terug naar de statistieken: in november 2007 zaten er in het arrondissement Kortrijk 228 bouwvakkers zonder werk. In november 2008 waren dat er 279 en in november 2009 is dat aantal al opgelopen tot 342. Het Gouden Kalf heeft in ieder geval niet voor een boost in de tewerkstelling in de bouwsector in deze regio gezorgd, zoveel is nu wel duidelijk. Overigens vind ik het een beetje vreemd dat er bij een dergelijk groot investeringsproject nergens garanties of compensaties voor tewerkstelling gevraagd werden. Hoewel….vreemd….. Op dat niveau is niets nog vreemd. ‘Tewerkstelling’ is altijd de minste van de zorgen van de ‘toponderhandelaars’ van deze stad van vermeende creatie, innovatie en design, geweest…..