Waarom Stefaan, de klerk, geen wielrenner is geworden.

WA(s)DA?

Op de webstek van Onze Man In Brussel, Stefaan, de klerk van justitie, staat zijn agenda. Enfin, toch het niet verborgen gedeelte ervan. Volgens wat we dus wel mogen weten had Stefaan het in april niet zo druk. Zo nam hij op 13 april 2009 deel aan de gemeenteraad van Kortrijk. Iedereen, behalve Stefaan De Clerk, weet dat de gemeenteraad van april verplaatst werd naar 6 april. Een menselijk inschattingsfoutje of een vergetelheidje, denk je dan vergoeilijkend. De secretaresse, misschien. Bij het Wereldantidopingagentschap, kortweg WADA, kunnen ze daar evenwel niet mee lachen, met dergelijke grapjes. Gelukkig voor hem is Stefaan geen wielrenner geworden!

Zijn volgende afspraak was op 17 april. Onze Man bracht toen een bezoek aan Kuregem, een Brusselse wijk die nogal gebukt gaat onder straatcriminaliteit. Vooral jeugdcriminaliteit, naar verluidt. Stefaan etaleerde er zijn ‘visie’. Een visie die er op neerkomt dat de minister alle heil verwacht van een symptoombestrijdende postieve attitude. Wat dat ook mag inhouden. In feite was hij daar zijn gewone zwalvende zelve. Hij verkocht daar in Kuregem echter zoveel wolligheid dat het WADA ernstige verdenkingen zou beginnen koesteren. Gelukkig maar dat Stefaan geen wielrenner is geworden!

Op 22 april om 18u00 werd de minister, volgens zijn agenda, verwacht in de Regentschapsstraat 58 te Brussel om er de nieuwe kantoren van Immobel NV in te huldigen. Althans, volgens zijn Nederlandstalige agenda. Als we de Franstalige versie nemen maakte hij daar al op 21 april zijn opwachting! Wie moeten we nu geloven? De Waal of de Vlaming? Of geen van beiden? En als Stefaan wielrenner geworden was wat zou het WADA van zo’n mistgordijn vinden? Daarom is Stefaan dus geen wielrenner geworden!

Misschien zorgt de site van Immobel NV voor opheldering. Jawel! Volgens de openingspagina vond de inhuldiging inderdaad op 22 april plaats.  Pech voor de Franstalige fans van Stefaan, dus.  Op die openingspagina van Immobel NV prijkt overigens een pracht van een dt-fout: Immobel NV is verhuisT! Maar dit terzijde. Volgens Immobel was het echter niet Stefaan, de klerk van justitie, die de gebouwen inhuldigde maar eerste minister Herman Van Rompuy! Hoezo? En Stefaan dan? Was hij ziek? Verhinderd? Of werd hij als lintjesknipper koudweg opzijgeschoven ten voordele van de hoger in de pikorde geplaatste Herman Van Rompuy? En moeten we dit foutje in ’s mans agenda alweer beschouwen als iets dat onder de noemer ‘vergetelheden en spijtige vergissingen’ valt? Toch niet weer die secretaresse?!? In ieder geval is de agenda van de minister van justitie niet echt betrouwbaar; twee van de amper drie items bevatten onjuistheden. Dat is te veel en geen goed signaal. Wat moeten we dan nog voor de rest van deze man geloven als hij er al niet in slaagt zijn agenda naar behoren in te vullen? Hoe ernstig kan je zo iemand nemen? Hij kletst er blijkbaar toch maar wat op los. Bij het WADA houden ze daar niet van. Daarom is Stefaan dus geen wielrenner geworden! Als Stefaan, de klerk, wèl wielrenner was geworden had het WADA hem, omwille van zijn whereabouts, al voor minstens 2 jaar geschorst.

Gelukkig voor Stefaan-die-geen-wielrenner-is-geworden, werd het WADA onlangs nog door een EU-panel teruggefloten  in verband met die whereabouts. Ze vinden het in strijd met de privacywetgeving. Een wet die onze Stefaan echter niet al te goed kent, zoals ik in een eerder stukje al beschreef (zie ‘Stefaan, de klerk, schrijft een brief’).

NV NETWERK

Wat brengt 2 CD&V-boegbeelden samen op de inhuldiging van de kantoren van NV Immobel, een beursgenoteerd bedrijf? Ik geef eerlijk toe dat ik tot nu toe zelfs niet eens op de hoogte was van het bestaan van Immobel NV. De aanwezigheid van minstens 2 excellenties doet echter vermoeden dat het toch om een vennootschap van enig belang gaat.

Immobel NV is een immobiliënvennootschap die al in 1865 werd opgericht. Bijna anderhalve eeuw oud, dus. Volgens de laatste statuten bedraagt het bedrijfskapitaal een slordige 60 miljoen euro. Een eerbiedwaardige en vooral rijke oude dame, dus. De gekende aandeelhouders zijn JER Audrey sarl (de Belgische afdeling van een Amerikaanse vastgoedgigant), Fidea en KBC Verzekeringen NV. In de raad van bestuur van deze vereniging zetelen mensen als Baron Buysse (voorzitter). En Thomas Wernink. En Didier Bellens, CEO van Belgacom (via bvba Arsema). En nog wel enkele anderen. Allemaal schoon volk.

Maar daarmee is nog niet helemaal duidelijk wat de excellenties De Clerck en Van Rompuy op de inhuldiging van de nieuwe kantoren van deze vennootschap verloren hebben.

Ok, Stefaan, de klerk, kan zich beroepen op het goede nabuurschap. De nieuwe kantoren van Immobel NV liggen immers in dezelfde straat als zijn eigen Brusselse uitvalbasis. Een ander mogelijk verband zou ook kunnen zijn dat Stefaan, de klerk van justitie, 7 gevangenissen wil (laten) bouwen. En ook her en der nog wat gerechtsgebouwen. Het is dan altijd meegenomen als er in je straat een vennootschap huist die net de bouw van kantoren en projectmanagementsdiensten tot haar kerntaken rekent. In 2007 waren de belangrijkste externe opdrachtgevers van Immobel firma’s als KBC, Dexia (waar Van Rompuy bezoldigd bestuurder van is en Jean-Luc Dehaene voorzitter), Breevast, Agoria, Soficom en Fortis. Nog meer schoon volk, dus.

Ook niet onbelangrijk om weten is dat voormalig topman van Immobel, Jean Thomas, in opspraak kwam in verband met een fraudedossier rond het militair ziekenhuis in Elsene. Tenslotte is Immobel, samen met Breevast, tegenwoordig ook de enige aandeelhouder van RAC Investment Corporation NV. RAC staat voor het Rijks Administratief Centrum, een kantoorgebouw in Brussel, dat zich volgens Breevast en Immobel uitstekend leent voor ‘een grondige renovatie om er woon- en kantoorruimte te kunnen aanbieden’. Dit gebouw werd in 2005 door de Belgische staat voor een slordige 27 miljoen euro aan de privésector verkocht. Eén van die beruchte sale and lease back operaties, dus. Bij de renovatie van het RAC komen we nog een bekende naam tegen. Voor het project kozen Breevast en Immobel voor een drieledig team bestaande uit Studio Arne Quinze (de link met Stefaan?), het architectenbureau Archi 2000 en het architectenbureau M &J-M Jaspers – J Eyers & Partners, onder leiding van architect Michel Jaspers. En waarschijnlijk valt er nog veel meer te weten over dit netwerk van vastgoedtycoons en politici maar soit. Dit maar om te zeggen dat de aanwezigheid van onze ministers op de inhuldiging van de nieuwe kantoren van Immobel NV niet zo verwonderlijk en zonder belang is. En ook hoe onthullend zelfs een slecht ingevulde agenda kan zijn.

Zoek het verband: geen wc-madam en toegankelijk.*

Als kranten ‘rapporten’ maken ben ik altijd op mijn hoede. Ik heb de grootste twijfels over de wetenschappelijke waarde en de objectiviteit ervan. Zo ook over het ‘stationsrapport’ dat pollenkrant Het Nieuwsblad deze week publiceerde. Als het dan ook nog eens over Kortrijk gaat word ik wel heel achterdochtig.

In de introductie zegt de redactie zelf dat je dergelijk rapport niet zomaar opstelt. Deze zin wordt merkwaardig genoeg meteen gevolgd door de mededeling dat ze hun reporters met een gerichte vragenlijst op pad stuurden en zich op basis daarvan een oordeel vormden. Het rapport is dus een verzameling van persoonlijke impressies van plaatselijke reporters….. Heel subjectief, dus. Wie iet of wat vertrouwd is met de werkwijze van Kortrijks sterreporter Kris Vanhee weet dat de resultaten van dit onderzoek dan met de grootste omzichtigheid dienen benaderd.

Zoals te verwachten viel begint het al slecht voor Kortrijk. Het was de bedoeling om ieder rapport te beginnen met een informatief gedeelte over hoeveel reizigers er gemiddeld op een weekdag de trein nemen. Om vervolgens een overzicht van de treinen naar drie belangrijke bestemmingen te geven (Brussel, Antwerpen en Gent). In het rapport over Kortrijk zal je vergeefs naar deze gegevens zoeken. Blijkbaar vond de reporter dit de moeite van het opzoeken allemaal niet waard…

Ik stel mij ook vragen bij de keuze van het tijdstip waarop het ‘onderzoek’ uitgevoerd werd. Het Nieuwsblad vindt 8 uur ’s morgens namelijk een ‘relevant’ tijdstip omdat ‘op dat ogenblik veel pendelaars tijdens de ochtendspits de trein nemen’. Zo relevant vind ik dat niet want wie pas om 8 uur uit Kortrijk vertrekt riskeert hopeloos te laat op zijn werk te komen. Ten behoeve van de geïnteresseerde lezer de ‘relevante’ treinen, die je vruchteloos in Het Nieuwsblad zocht, op een rijtje: naar Gent heb je treinen om 8u00 (aankomst 8u36), 8u18 (aankomst 8u51) en 8u43 (aankomst 9u03); naar Antwerpen om 8u00 (aankomst 9u39) en om 8u43 (aankomst 9u54); naar Brussel-Centraal kan je vertrekken om 8u00 (aankomst 9u15), 8u15 (aankomst 9u24), 8u18 (aankomst 9u33) en om 8u43 (aankomst 9u51). De aankomsttijden zijn die vermeld in het boekje van de NMBS, niet de echte aankomsttijden. De NMBS is trouwens ook niet bepaald een referentie als het op accuratesse aankomt. In ieder geval: als je weer eens te laat komt op school of op het werk, vertel je leraar, professor of baas dan dat je een ‘relevante’ trein genomen hebt en verwijs hierbij naar het rapport van Het Nieuwsblad. Hij of zij zal daar zeker van onder de indruk zijn en begrip voor jou opbrengen. De aandachtige lezer heeft ook meteen gezien dat enkel wie in Gent werkt nog een kansje  maakt om nog voor 9 uur op zijn werk toe te komen. Als hij in de onmiddellijke omgeving van het station werkt, welteverstaan. De keuze van het relevante uur maakt vooral duidelijk dat krantenjongens wereldvreemd zijn. En laat opstaan.

Ook de ‘relevantie’ van de gekozen bestemmingen ontgaat mij ten dele. Ik vermoed dat voor Kortrijk Brussel, Gent en Brugge de topbestemmingen zijn. Niet Antwerpen. Enfin dat VERMOED ik enkel. Als ik journalist was zou ik dat alles met cijfers weten te staven…. In het rapport over Kortrijk wordt hier echter met geen woord over gerept. Onderzoeksjournalist Vanhee had een off-day. Of hij was in zijn gewone doen, dat kan ook.

Dan het stationsrapport zelf.

Parkeren scoort goed volgens onze plaatselijke sterreporter. Hij geeft Kortrijk een 3 op 4 voor dit item. Reporter Vanhee is wel erg gul met zijn quotering. Hij geeft zelf aan dat er nog altijd te weinig fietstallingen zijn bvb. En van de betalende parking zegt hij dat er vaak onvoldoende parkeergelegenheid is. Hoe kan je dan nog 75% geven?!?

Het sanitair in het station krijgt daarentegen maar de helft van de punten. Deze lage score weet Vanhee te verantwoorden met ‘een vrij nette aanblik’ en ‘er is geen wc-madam’. Duidelijk een minpunt voor Kris Vanhee maar ik snap de ‘relevantie’ van die opmerking niet. Dat overkomt mij overigens wel meer bij hem.

Via ‘info en tickets’ en ‘perron’ komen we dan bij de rubriek ‘toegankelijkheid’. Kritisch correspondent Kris Vanhee vindt dus dat er bij de vernieuwbouw (die m.i. meer een nieuwbouw dan een renovatie is) van de achterzijde van het station rekening gehouden werd met rolstoelgebruikers. Hij noemt het een groot pluspunt. Dat het aan de voorkant iets moeilijker gaat is een minpuntje dat de perfecte score iets naar omlaag haalt. Kortrijk krijgt van hem dan ook een dikke 3 op 4.

Het mag duidelijk zijn dat Kris Vanhee het inlevingsvermogen van een rund heeft. Blijkbaar vindt hij dat rolstoelgebruikers bij voorkeur maar de achterkant van het station moeten gebruiken. Je zal als rolstoelgebruiker maar de pech hebben dat je aan de kant van de hoofdingang woont! En als je er al in zou slagen om, zonder ongevallen, die roetsjbaan aan de achterzijde te overleven, kom je in de onderdoorgang naar de busparking terecht. Het is zeker mooi meegenomen dat je in die nieuwe stationshal een ticket kunt nemen. Alleen, er is geen mogelijkheid om je ticket te valoriseren want, tenzij je een acrobaat op wielen bent, slaag je er niet in om via de trappen het perron te bereiken….. Het enige wat de rolstoelgebruiker dan nog kan doen is onverrichterzake terug naar boven proberen te raken. Via de achteruitgang. Als je hulp nodig hebt kan je ook naar Kris Vanhee bellen (na 8 uur!).

* als je geen verband vindt dan betekent dat gewoon dat er geen verband is. Tenzij je Kortrijks sterreporter bedoelt.

Shanghai blues

van onze correspondent ter plaatse.

Shanghai, vrijdag 16 april 2009, 17.00 uur plaatselijke tijd.

Na maandenlang onderhandelen via ontelbare tussenpersonen is het mij eindelijk gelukt een afspraak te maken met Yu Lien, een fabrieksarbeider uit een voorstad van Shanghai. Ik heb met hem afgesproken in het Gangshe tea-restaurant, in de buurt van het Shanghai museum en het Renmin Park. Zoals gewoonlijk ben ik iets vroeger dan voorzien op de afgesproken plaats. Kwestie van de omgeving goed in te schatten en eventuele nieuwsgierigen alsnog van mij af te schudden. In de menselijke mierenhoop die Shanghai is heb je namelijk altijd het onbestemde gevoel achtervolgd te worden. Mijn achterdocht is echter vooral ingegeven door de reden van onze ontmoeting. Yu Lien is de informant waarvan ik hoop dat hij mij meer zal vertellen over de mensensmokkel die vanuit de haven van Shanghai richting het Vrije Westen georganiseerd wordt. Meer in het bijzonder wil ik te weten komen hoe de triades de gigantische geldstromen die daarmee gepaard gaan witwassen. Yu Lien heeft, volgens eigen zeggen, goeie hoop dat ook hij binnen heel afzienbare tijd de Grote Sprong Westwaarts zal kunnen maken.

Een kwartier nadat ik mijn thee besteld heb schuift Yu Lien bij mij aan mijn tafeltje. In realiteit ziet hij er ouder en vooral groezeliger uit dan op de foto die ik van hem gezien heb. Ik schat dat hij zo’n vijfenveertig is. Hij steekt meteen van wal en vraagt mij om mij te identificeren. Ik leg hem mijn paspoort voor en hij lijkt gerustgesteld.

“So, whele ale you flom?”, vraagt hij me in gebrekkig Engels, met een zwaar Chinees accent.

Als ik antwoord dat ik van Kortrijk ben tovert dat een brede lach op zijn gezicht.

“Ah, Koltlijk! KV Koltlijk! Football!”, glundert hij. “They win on sunday!”

Ik reageer verbluft. In de eerste plaats omdat hij Kortrijk schijnt te kennen maar nog meer omdat de Kerels het de laatste tijd helemaal niet zo goed doen en een overwinning op het terrein van Waregem mij in de gegeven omstandigheden wel heel erg onwaarschijnlijk lijkt. Ik leg hem uit dat Zulte-Waregem een stevige thuisreputatie heeft en bovendien nog in de running is om via een goed klassement een Europees ticket af te dwingen en dat KV Kortrijk niet bepaald in de winning mood is maar hij houdt voet bij stuk. Blijkt dat Yu Lien, zoals wel meer Chinezen, een beetje gokverslaafd is en hij al zijn spaarcenten op deze ene match gezet heeft. Volgens zijn tipgever van het gokkantoor is er voor die match iets geritseld  en verslaat Kortrijk Zulte-Waregem met 1-4. Zijn inzet wint hij 183-voudig terug, zo vertrouwt hij me nog toe. “I make foltune and come to Belgium with my family and visit you!”. Zijn ogen glanzen bij het vooruitzicht.

Op dat ogenblik gaat zijn gsm; een verschrikkelijke versie van Für Elise. Hij neemt op en naarmate het geprek vordert merk ik hoe het enthousiasme waarmee hij eerder met mij sprak in snel tempo uit hem wegglijdt. Verschillende keren meen ik ‘Zulte-Walegem’, ‘Koltlijk’ en een enkele keer ook ‘mistel De Klelk’ te horen vallen maar meer kan ik er ook niet uit opmaken. Als hij uiteindelijk afsluit legt hij het mij, duidelijk geëmotioneerd, uit: ‘ministel De Klelk’ heeft in een kranteninterview van zijn tong laten rollen dat hij ‘hoopte op een gunst van de buren van Zulte-Waregem’. Deze uitspraak had veel stof doen opwaaien en wekte alom de indruk dat er vooraf wel eens iets zou kunnen geregeld zijn. Dat kon de Chinese gokmafia, gezien eerdere verdenkingen, missen als kiespijn. Daarom had die de hele deal maar afgeblazen. Yu Lien ziet al zijn spaarcenten in rook opgaan. Voor mij zit een gebroken man.

Als Yu Lien even later het Gangshe verlaat hangt er een vuilgele wolk boven Shanghai en regent het.

Stefaan, de klerk, spreekt (met gespleten tong)

Nieuwe woorden leren

Op de website van eerste burger van de stad Kortrijk en tegenwoordig minister van Justitie, Stefaan  De Clerk, valt sinds 9 april 2009 een geluidsfragment te horen (http://www.stefaandeclerck.be/nl/de-perceptie-van-de-strafeloosheid/545). Ik raad niemand aan ook echt te gaan luisteren want leerrijk of aangenaam is het niet. Hoewel de spreker zeker – ere wie ere toekomt – als een verrijking voor, en een vernieuwer van, het Nederlands moet beschouwd worden. Zo gebruikt hij in zijn uiteenzetting nieuwe woorden als ‘securitair’ en ‘multitude’. Woorden die je vergeefs zal opzoeken in het Groene boekje, Van Dale (online), Thesaurus of Alexandria. Hoed af voor deze taalvirtuoos! Maar daar gaat het hier dus niet over. Ik wil het evenmin hebben over de talrijke onafgemaakte zinnen en gedachten die de toespraak van de man zo kenmerken. Dat doet allemaal niet ter zake. Nee, wat mij interesseert is wat de man werkelijk zegt. Ik probeer het kort te houden.

Wollige woorden

In zijn toespraak heeft de minister het over ‘de perceptie van de strafeloosheid’. Wie zich aan deze schrijffout stoort, wil ik hem of haar er wel op wijzen dat ik die, uit diep respect voor de originaliteit van de man,  letterlijk van zijn webstek heb overgenomen. Ook uit grenzeloos respect voor hem heb ik een transcriptie van zijn toespraak gemaakt. Oordeel zelf maar.

“Het is niet met 500 cellen bij te hebben dat ge de straffeloosheid of de perceptie zult veranderd hebben, hoor.”, zo beweert Stefaan. En gelijk heeft hij! 100 of 200%, zelfs! Hoewel, als die cellen ook met gestraften gevuld worden gebeurt er toch al iets aan de straffeloosheid, dacht ik. Aan de perceptie van straffeloosheid niet noodzakelijk, dat is waar. Maar toch. Alle beetjes helpen. Het zou misschien een begin zijn.

“Voor elke inbreuk moet er een adequate sanctie zijn”, zo gaat de minister verder. En wie ben ik om hem hierin tegen te spreken?  “Maar die sanctie en de straf of het niet uitvoeren van sancties is niet louter te ervaren op het niveau van de gevangenneming.”, zo betoogt hij nog. Deze zin is al heel wat minder begrijpelijk maar het wordt misschien ietsje duidelijker in wat hij daarna vertelt. Daar heeft hij het namelijk over de vaststelling dat België tot de koplopers (hij noemt het, nogal voortvarend, ‘de wereldkampioenen’) op het vlak van voorlopige hechtenis behoort. “Met 40 % voorlopige detentie zijn we de wereldkampioen. En denk je dat we nu de wereldkampioen zijn in de perceptie van de strafaanpak? Nee, he? Maar we zijn wel wereldkampioen op het vlak van de voorlopige hechtenis! Ja maar, ’t is kwestie van perceptie. Wat is de perceptie? Hier zou je denken dat je een traktaat krijgt over wat perceptie dan wel mag zijn, maar nee, niks daarvan. Voor een goed begrip: de voorlopige hechtenis maakt GEEN deel uit van de strafuitvoering. Voorlopige hechtenis is nog voor er een uitspraak in een proces en eventuele straf is. ‘Straffeloosheid’ heeft daar dus niks mee te maken. Helaas merkt niemand van de toehoorders dit op en laat men de minister op zijn elan verder gaan met “40 % van de mensen zit in de gevangenis op basis van de voorlopige hechtenis en we zijn daarmee de absolute koploper in Europa.” Hoezo? Daarnet waren we nog de wereldkampioen?!? “Maar niemand vindt dat wij hier, euh, ik heb hier nog niemand horen zeggen dat wij, euh, dat er hier een perceptie zou bestaan van de meest securitaire staat van Europa. Niemand, euh, ik wil maar zeggen, het is een relatief debat. Het is een relatief debat. En ik denk dat de multitude van maatregelen nodig is.” Als ik dit zo allemaal hoor en lees kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat deze man zich – ongestraft nog wel! – van een verboden geestverruimend middel bediend heeft. (Vergeten we niet dat hij uit dezelfde stad komt als Vincent Van Quickenborne!) Daarna schakelt hij onaangekondigd over op: “En ik, wat er mij vooral interesseert is dat er kwaliteitszorg zit in de totale keten. En die kwaliteitszorg zal nooit 100  % zijn, het blijft mensenwerk. Van een (iets onverstaanbaars,  nvdr) politieagent die zijnen job doet bij de eerste vaststelling tot op het niveau van den ambtenaar van het justitiehuis die de nazorg doet voor iemand die juist in de voorwaardelijke invrijheidstelling is gekomen. Het is een keten van duizenden mensen en daar kwaliteit in proberen te bereiken dit is een ambitie en als we dat een beetje kunnen doen door betere infrastructuren en betere technologieën te introduceren dan denk ik dat we een stap gezet hebben. Maar ik heb niet de illusie dat ik tot een andere perceptie, dat ik, dat ik macht heb op perceptie. Daar ben ik te ervaren of ik heb al genoeg ervaring op dat vlak om te weten dat perceptie niet zo te pakken is”. Wie aan dit soort onsamenhangend gezwam nog kop en staart krijgt mag het mij altijd komen uitleggen! Ik zou de minister in ieder geval willen aanraden om eens een professioneel tekstschrijver te consulteren want dit lijkt echt nergens op.

Wat mij nog het meest in deze uiteenzetting stoort is wat de minister op het einde van zijn toespraak vertelt. In feite geeft hij daar te kennen dat hij niet bij machte is om de perceptie van straffeloosheid te veranderen. Dat hij er zelfs geen moeite wil voor doen! Zijn ervaring leert hem immers dat zoiets een illusie is. Die houding is wraakroepend. Een minister die verandering beoogt moet juist idealen hebben. Idealen die dan misschien nooit volledig bereikt worden maar die wel een streven moeten zijn. Stefaan De Clerck getuigt in deze toespraak van een verregaand defaitisme. En net zo iemand moet dan het departement van justitie gaan hervormen…..

En straffeloze daden

Ten behoeve van minister De Clerck enkele recente voorbeelden waar hij wèl iets aan zou kunnen doen en die – in schril contrast tot zijn gelaten houding – wel degelijk de perceptie van straffeloosheid kunnen veranderen. Die daarenboven zelfs weinig of niks kosten!

Zo is er bijvoorbeeld de verbouwing van de gevel van de Oude Dekenij tot VTM-restaurant Del’Anno in Kortrijk. Die werd namelijk  met medeweten van de toenmalige burgemeester zonder enige bouwvergunning aangevat. De gewone burger moet het niet wagen….

Of misschien moet er maar eens dringend werk gemaakt worden van een ander geval van straffeloosheid dat op 2 april in De Standaard.biz nog belicht werd:

Nieuwe wraking dreigt in zaak-Beaulieu

Bart De Geest, de advocaat van één van de partijen in de Beaulieu-fraudezaak, heeft een verzoek tot wraking van de voorzitter van de Brusselse raadkamer ingediend omdat die niet objectief zou zijn. Als het hof van beroep de advocaat gelijk geeft, dan is voorzitter Jan Coppens al de tweede voorzitter van de Beaulieu-raadkamer die gewraakt wordt. Vorig jaar wraakte de verdediging van Roger ‘Boer’ De Clerck al met succes de voorganger van Coppens. Negentien jaar na het begin van het onderzoek is er nog altijd geen datum voor een proces-Beaulieu. Een wraking zou opnieuw voor uitstel zorgen. (me)

Ook de opdracht die de minister gaf om, ten behoeve van de eigen propagandamachine, gegevens uit het rijksregister op te zoeken, wekt de indruk dat er mensen zijn die boven de wetten (en de bestraffing) verheven zijn – zoals hij – en anderen, die, als zij hetzelfde zouden doen, zwaar gestraft worden. Zoiets stuit tegen de borst, mijnheer de minister….

En dan is er nog de uitspraak die hij deed in verband met het duel tussen de voetbalploeg van Zulte-Waregem en die van Kortrijk. Hij vraagt de tegenstander daarbij om niet meer of minder dan een gunst.  Om de competitie te vervalsen met andere woorden. Alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is! Hij bewijst er KVK ook geen dienst mee want zijn uitspraak doet meteen ernstige vragen rijzen bij alle overwinningen en gelijke spelen (ja, misschien ook nederlagen) die KVK dit seizoen behaald heeft. Op 15 december won KVK thuis nog met 1-0 van Zulte-Waregem. Wie weet was dat ook al een gunst! En wat te denken van de nederlaag tegen Club Brugge? KVK stond toen nog op een veilig gewaande plaats, terwijl Club de punten echt nodig had om nog enige voeling met de kop van het klassement te behouden. Was er toen misschien ook sprake van een gunst? Een diepgaand onderzoek dringt zich op! Of behoort straffeloos ‘gunsten verlenen’ misschien tot de gewone gang van zaken in sommige milieus?

Van de pot en de ketel

Een merkwaardig bericht op de website van Het Nieuwsblad. Daar viel vrijdag 10/04/2009 te lezen:

De Kortrijkse gemeenteraad was al drie keer niet voltallig

Kortrijk – Bij de opening van de jongste zitting van de Kortrijkse gemeenteraad – en die begint vaak te laat – waren er zes schepenen aanwezig. Naderhand verdwenen er nog raadsleden. De meerderheid was niet meer voltallig. En dat is niet de eerste keer.

Op de VLD-banken zaten er drie raadsleden. Op die van de CD&V acht. Op meerdere momenten was de gemeenteraad maandag jongstleden niet eens voltallig om over te gaan tot één of andere stemming indien de oppositie de zaal zou hebben verlaten. Daar wees Bart Caron (Groen!) geërgerd op.
Minister Stefaan De Clerck(CD&V) was er niet en ook minister Q(Open VLD) daagde niet op. Federaal kamerlid Roel Deseyn was er evenmin net als Philippe De Coene(SP.A). Nochtans was het door zijn toedoen dat de gemeenteraad de vorige keer werd geschorst.
In de Brusselse parlementen bestaat er een systeem om het absenteïsme tegen te gaan. Wie afwezig is bij de stemmingen verliest een deel van zijn salaris. In de gemeenteraad kan men dit systeem niet toepassen want er zijn om de haverklap stemmingen. En toch zou het best mogen. De raadsleden zijn er ook nog altijd niet in geslaagd om zichzelf een deontologische code op te leggen. Veel raadsleden komen nooit tussen of doen ondertussen andere dingen. Er zijn er die deze legislatuur nog nooit hun mond hebben open gedaan. Anderen doen dat te veel en ongenuanceerd. En dan wordt er niet ingegrepen. Vindt u dat raadsleden die te vroeg verdwijnen hun prenstiegeld moeten teruggeven(150 euro)?

Kris Vanhee

Dit bericht is om verschillende redenen merkwaardig te noemen. Ten eerste viel dit bericht al drie dagen eerder op de onvolprezen stadsblog van Kortrijkwatcher Frans Lavaert te lezen (http://www.kortrijkwatcher.be/). Daags na de gemeenteraad, dus. Ik vermoed dat de computer van Frans wat traag opstart, anders hadden we het wellicht nog de avond zelf vernomen. Het Nieuwsblad werd hier serieus in snelheid gepakt! Geen millimeterspurtje waarbij een fotofinish uitsluitsel moest geven over wie nu als eerste de meet overschreden had maar een ouderwetse, Merckxiaanse overwinning. De pers stond niet eens op de foto! Dat komt trouwens wel meer voor in deze stad.

Het stukje in Het Nieuwsblad lijkt trouwens verdacht veel op dat van Frans. De nietsvermoedende lezer zou zelfs kunnen denken dat beide stukjes van de hand van één en dezelfde schrijver zijn. De aandachtige lezer noteert wel een verschilpuntje tussen beide versies. Kortrijkwatcher stelde vast dat de raadsleden Stefaan De Clerck, Vincent Van Quickenborne en Roel Deseyn afwezig waren. Het Nieuwsblad voegt daar nog Philippe De Coene aan toe, met de mededeling dat het ‘nochtans door zijn toedoen was dat de gemeenteraad de vorige keer werd geschorst.’ Dat ‘nochtans’ begrijp ik niet al te goed maar dat zal dan wel aan mij liggen.

Zelden ook zoveel strijdvaardige woorden in Het Nieuwsblad gelezen. Politiek waarnemer Kris Vanhee ergert zich met de woorden “en die begint vaak te laat” aan het feit dat de gemeenteraad dikwijls niet op het voorziene aanvangsuur begint. Die ergernis is volkomen begrijpelijk en terecht. Stel je voor dat er tijdens die overbodige wachtperiode in Kortrijk ergens een overlijden te noteren viel en hij zou daar niet als eerst kunnen over berichten! Of een mislukte handtasroof, godbetert!

De ergernis van Kris gaat nog verder. “En dit was niet de eerste keer” , zo merkt hij knarsetandend op. Als we de titel van het stukje mogen geloven dan houdt hij een heuse boekhouding bij van wie al dan niet op de gemeenteraad aanwezig was. Het was – volgens de verslaggever van Het Nieuwsblad – de derde keer! Onderzoeksjournalist Vanhee vergist zich. Een snel nazicht van de verslagen van de gemeenteraad leert dat de verkozen vertegenwoordigers in 2008 en 2009 nog GEEN ENKELE KEER allemaal present tekenden. Hoe komt Kris dan aan drie keer? Bedoelde hij misschien dat het de derde keer is dat hij dit feit vaststelt? Een kleine maar niet onbelangrijke nuance. En hoe komt het dat Kris dit toch wel opvallende feit nog maar drie keer vaststelde? Misschien is de verklaring wel dat hijzelf pas voor de derde keer op de gemeenteraad aanwezig was. Dat zou natuurlijk veel verklaren.

Kris Vanhee verwijst in zijn stukje ook naar de Brusselse parlementen en neemt schaamteloos een passage uit het stukje van Kortrijkwatcher over. Frans schreef drie dagen eerder: ‘In de Brusselse parlementen bestaat er een systeem om het absenteïsme enigszins tegen te gaan. Wie afwezig is bij de stemmingen verliest progressief een deel van zijn salaris. In de gemeenteraad kan men dit systeem niet toepassen want er grijpen om de haverklap stemmingen plaats. Onze raadsleden zijn er nog altijd niet in geslaagd om zichzelf een deontologische code op te leggen.’ Enige verschil met de tekst van Kortrijkwatcher is dat in Het Nieuwsblad het woordje ‘progressief’ weggegomd werd. Waarschijnlijk omdat ze bij Het Nieuwsblad ‘progressief’ een politiek te geladen term vinden. Of misschien begrijpen ze gewoon niet wat ‘progressief een deel van zijn salaris verliezen’ juist inhoudt. En zou de steller eigenlijk weten welke parlementen Frans juist met de ‘Brusselse parlementen’ bedoelde? Zweetdief Kris Vanhee moet ook een beetje oppassen met het gebruik van woorden als ‘deontologie’.

‘Veel raadsleden komen nooit tussen of doen ondertussen andere dingen. Er zijn er die deze legislatuur nog nooit hun mond hebben open gedaan. Anderen doen dat te veel en ongenuanceerd. En dan wordt er niet ingegrepen.’, zo betoogt barricadenspringer en kritisch geweten Kris nog. Kortrijkwatcher doet het beter en beschrijft in zijn stukje tenminste waar welke raadsleden zich tijdens de zitting zoal mee onledig houden. Ook hier haalt de blogschrijver het dus met ruime voorsprong van de broodschrijver. Overigens al eens nagegaan hoe vaak Het Nieuwsblad in de dagen na een gemeenteraad artikels publiceerde over de Kortrijkse politiek? Ten behoeve van de luie lezer: ontstellend weinig. Bovenstaand citaat kan dan ook probleemloos op het journaille van Kortrijk toegepast worden. Vervang ‘raadsleden’ gewoon door ‘journalisten’ en je krijgt de volgende zin: “Veel journalisten schrijven nooit over de zittingen van de gemeenteraad, komen er zelfs niet naartoe, gaan voortijdig weg of doen intussen andere dingen.” Misschien moet daar, in de stijl van Het Nieuwsblad, ook maar eens een poll aan gewijd worden…… Vindt u het terecht dat u voor uw krant moet betalen als daar zelden of nooit iets over de plaatselijke politiek in geschreven wordt? Vindt u het terecht dat journalisten naar de zittingen van de gemeenteraad gaan, een vergoeding opstrijken en daar inhoudelijk niets over schrijven?

Radio Gaga

‘Komt vaak betuttelend over’

KORTRIJK – 11april 2009

‘We worden overspoeld door decreten’, zegt de Kortrijkse burgemeester Lieven Lybeer (CD&V). ‘We moeten soms de meeste moeite van de wereld doen om het nog allemaal te kunnen volgen.’ ‘In veel gevallen komt het betuttelend over en neemt de Vlaamse overheid ook een loopje met de gemeentelijke autonomie. Bovendien vergeet de overheid daarvoor de gemeenten ook vaak de nodige financiële middelen te geven.’ ‘Toch heb ik niet het gevoel dat er diensten zijn die decreten naast zich neerleggen omdat het allemaal niet meer te volgen is.’ (vfb)

Deze quote werd uit de mond van onze burgemeester opgetekend en stond zaterdag op de website van Het Nieuwsblad te lezen. In alle eerlijkheid: waarover gaat dit in godsnaam?!?  Iemand begint ongevraagd, out of the blue, tegen een journalist te lallen over ‘de meeste moeite van de wereld’ en ‘niet meer kunnen volgen’, om te eindigen met ‘niet het gevoel hebben dat er diensten zijn die decreten naast zich neerleggen’. Zo iemand is overduidelijk gaga. Of het moet zijn dat het gebruik van geestverruimende middelen zich in de hogere regionen van ons plaatselijk politiek bestel niet uitsluitend meer tot minister Q beperkt.

Dit soort stukjes illustreert ook perfect waarom de bevolking nog zo weinig vertrouwen in de pers van Kortrijk stelt. Een tendens die de stadsmonitor – een tweejaarlijks rapport over van alles en nog wat in de 13 Vlaamse centrumsteden – ook vaststelde. Volgens de stadsmonitor tuimelde het vertrouwen in de pers in Kortrijk van een eerste plaats in 2006 naar een weinig benijdenswaardige twaalfde en voorlaatste plaats in 2008. Lezing van bovenstaand stukje onnavolgbare nonsens, zonder enige achtergrondinformatie of duiding, verklaart misschien waarom.

Met het vertrouwen in de stedelijke overheid is het volgens diezelfde stadsmonitor al niet veel beter gesteld. Waar Kortrijk op dat vlak in 2006 nog een middenmoter was – Kortrijk stond bij het begin van deze legislatuur zevende – is het in minder dan 2 jaar ‘beleid’ onder aanvoering van Stefaan, de klerk, in de degradatiezone verzeild. Kortrijk staat nu negende geklasseerd, met amper 29,1% van de bevolking dat (zeer) veel vertrouwen heeft in de stedelijke overheid.

Stefaan, de klerk, denkt (aan geld)

Ook dit bericht is aan de plaatselijke pers voorbijgegaan. ‘Uit het oog, uit het hart’, zou je bijna denken. Op de website van Het Belang van Limburg en op de nationale bladzijden van enkele andere kranten verscheen het wèl.

Stefaan De Clerck wil dat Justitie boetes int

09:16 Minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) wil dat niet langer de federale overheidsdienst Financiën maar zijn eigenste Justitie de geldboetes int. Het gevoel van straffeloosheid zou daarbij verminderen, vindt de minister.

De Kortrijkzaan heeft nog meer plannen voor een grondige hervorming van Justitie. Voor het zomerreces wil hij de plannen klaar hebben voor een een betere strafuitvoering, de informatisering van de rechtbanken en een hertekening van het gerechtelijk landschap.

Beter imago

Mocht Justitie de boetes voortaan innen, zou dat tot meer inkomsten en extra middelen leiden, motiveert De Clerck. Volgens de minister zal het beeld van Justitie hierdoor ook opgevijzeld worden.

“Als we dat gevoel van straffeloosheid verminderen, hebben we een extra argument om op federaal niveau extra financiële middelen te eisen.”

Vooral die laatste zinsnede is interessant: “Als we dat gevoel van straffeloosheid verminderen, hebben we een extra argument om op federaal niveau extra financiële middelen te eisen.” Zou de minister hiermee zijn eigen actie, waarbij hij onwettig gebruik maakt van zijn positie als minister, om louter voor persoonlijke propaganda, persoonlijke gegevens van burgers uit het rijksregister op te diepen, bedoeld hebben? Of alludeerde hij op het geknoei met de bouwvergunning voor de Oude Dekenij? Dat zijn namelijk twee uitstekende voorbeelden van straffeloosheid. Toevallig twee incidenten waar de minister persoonlijk bij betrokken is en die het ‘gevoel van straffeloosheid’ bij de bevolking eerder versterken dan verzwakken. ALS het hem al menens is met de vermindering van het gevoel van straffeloosheid dan heeft Stefaan al behoorlijk wat werk met het vegen voor eigen deur. En, nee, daar gebruikt hij beter geen illegale Poolse poetsvrouw voor!

Stefaan De Clerck wil justitie dus hervormen. En daar heeft hij geld voor nodig, dat spreekt vanzelf. Heel veel geld. Hervormingen moeten trouwens altijd heel veel geld kosten, schijnt het. Hervormingen doorvoeren die geen geld kosten of zelfs geld opbrengen kunnen niet. Zoiets is not done. Het is een oeroud en niet voor discussie vatbaar gegeven dat hervormingen geld moeten kosten. Zo ook de hervorming van het departement waar Stefaan, de klerk, de scepter zwaait. Een concreet plan voor al die hervormingen heeft hij weliswaar nog niet maar dat het veel geld zal kosten staat nu al vast. En dus denkt de mini-ster na over hoe hij aan geld kan raken.

Bij zijn zoektocht naar fondsen voor zijn nog onbestaande ,of hoogstens in embryonaal stadium bevindende, hervormingsplan volgt Stefaan, de klerk, de weg van de minste inspanning. “Justitie”, zo ‘redeneert’ de man, zorgt voor een pak geld met al die boetes die opgelegd worden. Geld dat nu in de bodemloze put van financiën verdwijnt. Dat kan zo niet verder! Ik – excuseert – mijn departement heeft daar echt op!” Een wel heel erg simplistische redenering maar ook simpele redeneringen verdienen een kans.

Om te beginnen vertelt Stefaan ons niet hoeveel geld via boetes wordt geïnd. Hij vertelt evenmin hoeveel zijn departement op dit ogenblik al uit de nationale pot toegeschoven krijgt. Hij doet het wel voorkomen alsof justitie slechts een aalmoes krijgt. Maar is dat wel zo? Vergeet Stefaan niet al te makkelijk dat zijn departement juist het departement is dat dat de laatste jaren systematisch een groter deel van de koek kreeg?

Over welke boetes heeft Stefaan, de klerk, het eigenlijk? Bedoelt hij de verkeersboetes?  De boetes voor illegaal tewerkgestelde poetsvrouwen? De boetes voor bouwovertredingen? Boetes voor niet of laattijdig betalen van de heffing op de oppervlaktewateren? Administratieve geldboetes? Parkeerboetes? Zoals we van hem gewoon zijn is hij hier niet erg duidelijk over. En zo lang er geen duidelijkheid is praat je in het ijle.

De ‘redenering’ van Stefaan, de klerk, houdt ook in dat hij erg ontevreden is over de gebrekkige manier waarop de boetes nu geïnd worden. Erg collegiaal ten opzichte van zijn ambtsgenoot van financiën is dat niet, maar soit. En of zijn twijfels ook op waarheid berusten komen we ook al niet te weten. Hij poneert maar wat. Stefaan, de klerk, haalt op geen enkel ogenblik cijfers aan die zouden kunnen bewijzen dat een pak boetes niet geïnd worden en dat dit te wijten is aan de gebrekkige werking van de verantwoordelijke instantie, financiën. Ook hier is onduidelijkheid troef.

Er is meer. Boetes worden opgelegd aan mensen die overtredingen begaan hebben. Dat kunnen arbeidsrechtelijke overtredingen zijn, verkeersovertredingen, milieu-inbreuken, fiscale overtredingen, bouwovertredingen,…… de lijst van overtredingen die je kunt begaan is eindeloos. Soms worden boetes door een administratieve overheid opgelegd, soms door een gerechtelijke overheid. Stefaan, de klerk, maakt daar één soep van en wil ze allemaal binnenrijven. Omdat ‘wat je zelf doet, doe je beter” zegt de ervaren klusser. Zoiets moet de modale burger wel goed in de oren klinken. Maar meer dan een holle frase is het niet. Het is overigens nog maar zeer de vraag of het departement dat door Stefaan, de klerk, geleid wordt dat wel beter zou doen. Justitie heeft namelijk geen enkele ervaring of know-how op dat vlak.

Er is nog meer. Waarom zou het departement van Stefaan, de klerk, meer aanspraak kunnen maken op de inning van de boetgelden dan financiën of eender ander welk departement? Omdat justitie de boetes oplegt, zegt Stefaan. Hier maakt Stefaan, de klerk van justitie, een kolossale denkfout. Het is doorgaans de rechterlijke macht die boetes oplegt, niet het departement van justitie. Advocaten weten zoiets, uiteraard. Klerken duidelijk niet. Het departement van justitie zorgt wel voor de infrastructuur van de rechtbanken, de weddes van rechters, de strafuitvoering, enzoverder maar mag nooit zeggenschap krijgen over de boetes die uitgedeeld worden. Dat zou een heuse vermenging van belangen betekenen. Meer bepaald tussen de uitvoerende en de rechterlijke macht. Dat weet iedere eerstejaarsstudent rechten. In de ‘visie’ van Stefaan, de klerk van justitie, krijgt iedere rechter, onder druk van de minister, de boodschap mee dat hij of zij zwaardere boetes moet opleggen wil hij of zij een comfortabeler zetel, een mooier bureau, meer personeel,….. Dat betekent gewoon het einde van de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht. Maar misschien wil Stefaan, de klerk, daar juist naartoe…..